Założona w latach 30. XX wieku firma 닛파츠 (Nippatsu) rozpoczęła działalność od produkcji sprężyn zawieszenia samochodowego, a następnie stale się rozwijała, przyczyniając się do odbudowy Japonii po wojnie.
Aktywnie dążyła do ekspansji na rynki zagraniczne, w tym w Ameryce Północnej, Europie i Azji, stając się globalnym producentem części samochodowych i budując zróżnicowane portfolio biznesowe.
Promując menadżerów z wykształceniem technicznym, firma kontynuuje zarządzanie oparte na doświadczeniu praktycznym, a także podkreśla kulturę korporacyjną opartą na zapewnianiu stabilnego zatrudnienia i dochodów pracownikom dzięki dbałości o rentowność.
Historia firmy Nisshinbo (닛파츠) sięga lat 30. XX wieku. Wówczas znana jako „Shibaura Spring Manufacturing” (시바우라 스프링 제조소), firma produkowała sprężyny do zawieszenia samochodowego, stopniowo zwiększając swoją skalę działalności.
W latach 40. XX wieku, po II wojnie światowej, Nisshinbo (닛파츠) uruchomiła fabryki w Jokohamie i Ina, dostosowując się do prac odbudowy po wojnie, które miały miejsce w całej Japonii. W latach 50. XX wieku firma rozszerzyła swoją działalność, m.in. poprzez połączenie z Daido Steel (대동제강) i budowę nowej fabryki siedzeń.
W latach 60. XX wieku Nisshinbo (닛파츠) przyspieszyła ekspansję na rynki zagraniczne. Najpierw weszła na rynek amerykański, a następnie założyła spółki joint venture w Tajlandii i na Tajwanie. W latach 70. XX wieku powstały spółki joint venture w Brazylii i ponownie w Stanach Zjednoczonych, a w latach 80. XX wieku – w Stanach Zjednoczonych i Hiszpanii, a także siedziba firmy została przeniesiona do Jokohamy.
W latach 90. XX wieku Nisshinbo (닛파츠) rozszerzyła swoją działalność na Tajlandię, Indie i Brazylię, a w latach 2000. na Europę, zakładając spółki joint venture w Indiach i Indonezji. W latach 2010. firma rozwinęła się w globalną korporację, otwierając spółki joint venture w Indiach, na Filipinach, w Meksyku i na Węgrzech.
W ten sposób Nisshinbo (닛파츠), od okresu odbudowy powojennej, konsekwentnie rozbudowywała swoje zakłady produkcyjne, dostosowując się do wzrostu rynku motoryzacyjnego. Firma osiągnęła pozycję lidera w branży poprzez przejęcia konkurentów i restrukturyzację branży, a także aktywnie realizowała strategię ekspansji globalnej poprzez joint venture.
Szczególnie widoczna była ekspansja na rynki amerykański, europejski i azjatycki. W tych regionach, gdzie wówczas dynamicznie rozwijał się przemysł motoryzacyjny, Nisshinbo (닛파츠) budowała nowe fabryki lub tworzyła spółki joint venture z lokalnymi firmami. Na przykład, rozpoczęła współpracę z firmą Rockwell (록웰사) w zakresie produkcji siedzeń, a w Tajlandii, korzystając z korzystnych warunków gospodarki zorientowanej na eksport, otworzyła fabrykę, zatrudniając lokalną siłę roboczą i rozwijając rynek.
Nisshinbo (닛파츠) odważnie wkroczyła również na nowe obszary biznesowe, oprócz części samochodowych. Rozpoczęła działalność w zakresie zarządzania kręgielniami i firmami taksówkarskimi, co było podyktowane przekonaniem, że przyszłość firmy opartej wyłącznie na częściach samochodowych jest niepewna. Firma zdywersyfikowała swoją działalność, obejmując części precyzyjne i branże spoza motoryzacji, takie jak wieszaki rurowe, mechaniczne parkingi wielopoziomowe, produkty chemiczne i elektroniczne, łączenie i ceramika, a także bezpieczeństwo.
Nisshinbo (닛파츠), która dzięki niezwykłej pasji i duchowowi innowacji rozwinęła się w globalną korporację, w swojej historii doświadczyła wielu przełomowych wydarzeń. Jednym z najbardziej reprezentatywnych jest fakt, że ponad połowa prezesów firmy pochodziła z szeregów pracowników technicznych. Prezes Rikuji Suitomo (스키토모토 리쿠지), który objął stanowisko w 2017 roku, był pierwszym w branży prezesem pochodzącym z grona pracowników technicznych.
W kulturze i tożsamości Nisshinbo (닛파츠) można znaleźć również niewielki, ale znaczący epizod. Prezes Suitomo (스키토모토) wspominał, że w młodości otrzymał od firmy nagłe polecenie opuszczenia pracy. To doświadczenie zaszczepiło w nim filozofię zarządzania, która opiera się na potrzebie „bycia firmą stale generującą zyski”.
Spadek rentowności i zagrożenie podstaw życiowych pracowników firmy wzmocniły jego ducha przedsiębiorczości. Wiadomo, że słuchał on pomysłów swoich pracowników i wykazywał się przywództwem, które nie lekceważyło nawet najmniejszych spraw.