Japan wordt elk jaar geconfronteerd met bezorgdheid en kritiek over de lage voedselzelfvoorzieningsgraad wanneer de cijfers worden gepubliceerd. In 2021 bedroeg de totale voedselzelfvoorzieningsgraad 38% op basis van calorieën en 63% op basis of basis van productiewaarde, aanzienlijk lager dan die van belangrijke ontwikkelde landen wereldwijd. Een lage voedselzelfvoorzieningsgraad betekent een sterke afhankelijkheid van import, waardoor het land kwetsbaar is voor voedselcrises.

De belangrijkste redenen voor de lage voedselzelfvoorzieningsgraad in Japan zijn de snelle veranderingen in eetgewoonten, de afname van de landbouwbevolking en de verwaarlozing van landbouwgrond. Na de oorlog leidde de snelle industrialisatie en westerse invloed tot een daling van de consumptie van rijst als hoofdbestanddeel, terwijl de vraag naar vlees, brood en andere producten sterk toenam. De meeste diervoeders voor de veehouderij worden echter geïmporteerd, wat resulteert in een lage zelfvoorzieningsgraad in deze sector. De vergrijzing van de bevolking heeft geleid tot een afname van de landbouwbevolking in plattelandsgebieden en de verwaarlozing van landbouwgrond, wat ook heeft bijgedragen aan de daling van de zelfvoorzieningsgraad.

De overheid en de landbouwsector ondernemen verschillende maatregelen om deze situatie te veranderen. Ten eerste wordt er gezocht naar manieren om de productiviteit en efficiëntie te verhogen door gebruik te maken van slimme landbouwtechnologie. De inzet van IoT-sensoren, drones, AI en andere geavanceerde technologieën moet het tekort aan arbeidskrachten oplossen en de opbrengst per hectare verhogen. Ten tweede wordt de stimulering van het gebruik van binnenlandse landbouwproducten en de diversificatie van de binnenlandse productie aangemoedigd. De overheid promoot het gebruik van producten gemaakt van binnenlandse tarwe en rijst en biedt subsidies om de binnenlandse productie te stimuleren. Ten derde is er een streven naar het verminderen van voedselverspilling en -verlies om een ​​efficiënter gebruik van voedsel te bevorderen. De jaarlijkse verspilling van grote hoeveelheden voedsel kan aanzienlijk worden verminderd. Ten slotte wordt gewerkt aan de revitalisering van het platteland via agrarisch toerisme, boerderijverblijven en andere initiatieven om de aantrekkelijkheid van de landbouw en het platteland te verhogen en het inkomen van boeren te verhogen.

Naast deze inspanningen wordt er ook gewerkt aan de uitbreiding van de export van Japanse landbouwproducten naar buitenlandse markten. Toch moet er een evenwicht worden gevonden tussen het verhogen van de voedselzelfvoorzieningsgraad en het vermijden van het verliezen van de voordelen van internationale arbeidsverdeling en handel. Uiteindelijk is het van belang om een ​​duurzaam voedselproductiesysteem te creëren dat is afgestemd op de Japanse omstandigheden om de nationale voedselveiligheid te garanderen.